این منم...

لبخند میزدم چند ماه به چند ماه

زندگیم انگار یه تنهایی کم داشت

همچیو تنهایی یادم انداخت

مثِ غرور برگشتنم به نقطه ی شروع

اومد که زندگیمو هول بده توو نور

گفت بذار هرکی منکره تو بود

نتونه وایسه توو روت

پَ بشین فکراتو کن

جیباتو پُر میخوای یا چشماتو پُر

یا واسه خودت یه کاری کن

یا تکرار ببند به تکرارت

دیگه نه زدم نه گذاشتم باز به سنگ بخوره سرم

من چیم أ همه کمه!؟ منم جلو میزنم

چیم کمه از این سوسولا که توو پولو پلن

این خوده خوده منم

پخته تر أ گذشته ی پشته سرم

هستم پای زحمتاش نمیخوام مُفت ببرم

حتی فحش بدنم

وسطه دو تا ابروهامو با کُلت بزنن

اونکه توو گود منم

اره خُب من همون بره نمام

که یه لگد در کون آقا گرگه زدم

شک نکن نمیدم دُم به تلت

اون که جلوته خوده خوده منم