دوشنبه نوشت.

بخشى از من دارد فكر ميكند كه آيا مسيرى در زندگى براى طى كردن وجود دارد؟ در واقع چيزى كه بشود اسم ش را گذاشت هدف و براى ديدن آن، لمس كردن آن، تجربه كردن ش، تلاش كرد؟
اصلا و ابدا دل م نميخواهد كه ادم غمگينى باشم، دل م نميخواهد كه صبح معركه ى آفتابى م را اينطور شروع كنم كه:
زود تمام ميشود پسر جان. فقط چند ساعت ديگر طاقت بيار.
حيف از اين روزهاى معركه ى پاییزی نيست؟! حيف ازين زهرمارى نيست كه راه افتاده توى شهر و همه را گرفتار خودش ميكند؟!
هرروز به خودم ميگويم كه من آدم قوى هستم.
ميگويم اين چند روز هم تمام ميشود. امروز دوشنبه ست.
و شديدا سعى ميكنم كه فكر نكنم به اينكه هر هفته، شنبه تا دوشنبه تكرار ميشود.
من خسته ام. . من خواب دارم.

20:21 چهارشنبه پانزدهم آذر ۱۳۹۶ علی