آدم ها

آدم ها براى من بى نهايت ترسناكند، رفتارهاى ساده اى كه در نهايت پيچيدگى انجامشان ميدهند، تكليفى كه با خودشان روشن ندارند و سعى ميكنند توى رفتارشان با بقيه، روشن كنند، زبان تند و تيز شان كه ابايى ندارد از آسيب زدن، آن چيزى كه در خودشان هست و از تماشايش در بقيه، بدشان مى آيد.
بعد از بيست و سه سال، چند روز است دارم فكر ميكنم كه لزومى ندارد همه را دوست داشت، از عده اى ميشود بى نهايت متنفر بود، اشكالى هم نداشته باشد.
فقط هنوز نميتوانم آن اولين آدمى را درك كنم كه براى يك زندگى خاك بر سرى اجتماعى، از غار زد بيرون!

20:40 چهارشنبه پانزدهم آذر ۱۳۹۶ علی